Τα λαϊκά τραγούδια και η μουσική υπόκρουση των παραδοσιακών χορών του περασμένου αιώνα είναι αυτά που ονομάζουμε παραδοσιακή μουσική. Αν δώσουμε έναν παραπάνω σχολιασμό στον όρο θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι η μουσική του κόσμου, του λαού και της λαϊκής κουλτούρας. Είναι χαρακτηριστικό πως μεταφέρεται από γενιά σε γενιά με τον προφορικό λόγο, από στόμα σε στόμα με άγνωστους συνθέτες και στιχουργούς.

Κυριότερες στιγμές έμπνευσης και σύνθεσης ήταν οι ώρες της ανάπαυλας ή της δουλειάς. Στη πρώτη περίπτωση η μουσική ήταν το μέσο της ψυχαγωγίας και αλληλεπίδρασης των ανθρώπων. Από την άλλη οι εργατικές ώρες ήταν επίπονες και επαναλαμβανόμενες συνεπώς η προσπάθεια σύνθεσης τραγουδιών ήταν μια διέξοδος.

Η θεματολογία των ασμάτων ήταν αφηγηματική με αναφορά σε ιστορίες και στην επική ποίηση. Μέσα στο θεματολόγιο ανήκουν και η εξιστόρηση τραγωδιών, ιστοριών ή και φυσικές καταστροφές. Ο διαφορετικός τρόπος ζωής ανά περιοχή, τα ταξίδια, η γεωγραφική διαμόρφωση κ.α βοήθησαν στο να δημιουργηθεί μια χαρακτηριστική παραδοσιακή μουσική για κάθε τόπο. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η παραδοσιακή μουσική έχει μεγάλη ποικιλία τραγουδιών με ρυθμούς ευαίσθητους και πολύπλοκους.

Τα μουσικά όργανα της παραδοσιακής μουσικής είναι πάρα πολλά και χωρίζονται σε 3 μεγάλες κατηγορίες τα πνευστά, τα κρουστά και τα έγχορδα.

Εξαιτίας του ότι τα συγκεκριμένα τραγούδια τα τραγουδούσαν πολλοί μέσα στο πέρασμα των χρόνων θεωρούνται έργα συλλογικά. Τέλος, επιδέχονται πολλές επιρροές από διαφορετικές κουλτούρες καθώς αλληλοεπιδρούσαν μεταξύ τους.